نسبت طلایی در هنر چیست؟

لئونارد د وینچی ، مرد ویترووی ، 1490

نسبت طلایی - که به آن نسبت الهی نیز گفته می شود - یک فرمول جادویی واقعی است که قرن ها چشم را اغوا می کند. برای نقاشان ، معماران ، مجسمه سازان یا شاعران ، نسبت طلایی در هنر قدرت شیفتگی را اعمال می کند. قوانین آن متعدد است و در فرمول های مختلفی مانند توالی فیبوناچی ، مارپیچ و مستطیل طلایی ظاهر می شود. اما دقیقاً نسبت طلایی در هنر چگونه بیان شده است؟Artsper شما را دعوت می کند تا اکنون آن را کشف کنید!

نسبت طلایی در هنر: وعده هارمونی

زیبایی شناسی ، نسبت ها و زیبایی های هماهنگ اغلب در طول تاریخ هنر اشتباه گرفته شده است. نسبت طلایی ، همچنین توسط حرف φ (PHI) تعریف شده است ، مهمترین نمونه است. این فرمول ریاضی توسط برخی به عنوان یک قانون جهانی زیبایی در نظر گرفته می شود. با نسبت برابر با x² = x+1 ، نسبت طلایی در هنر رابطه ای متعادل ایجاد می کند که چشم ذهن را دوست دارد. به طور دقیق تر ، این در مورد بدست آوردن نسبت دقیق بین قسمت های مختلف یک اثر ، یک تصویر یا یک شی است. مقدار این شماره 1. 6180339874989482045 است.

آیا همه اینها کمی مبهم به نظر می رسد؟یک تکنیک ساده برای به دست آوردن مستطیل طلایی وجود دارد! یک خط بکشید و اندازه آن را با 1. 618 ضرب کنید. این به شما عرض صحیح (اولین سکته مغزی) و طول مرتبط (نتیجه ضرب) را به شما می دهد. مستطیل طلایی یک شکل هندسی قابل توجه است و می توان آن را ad infinitum تکثیر کرد. بنابراین ، هر اثر هنری می تواند یک مبهم از مستطیل های طلایی را ارائه دهد. همچنین یک ترفند دیگر برای به دست آوردن نسبت طلایی وجود دارد. اگر دو خط کوتاه یک کار را اضافه کنید ، آنها باید به اندازه خط سوم باشند. سپس این خط سوم نسبت های نسبت طلایی را نشان می دهد.

مارپیچ و مستطیل طلایی

نسبت طلایی و چشم انسان: یک رابطه عاشقانه دیرینه

ما به سختی می توانیم با اطمینان بدانیم که دانش نسبت طلایی چه زمانی ظاهر می شود. چندین هرم ، و به ویژه از Cheops ، با استفاده از نسبت محاسبه شده توسط نسبت طلایی ، تا حدی ساخته می شد. با این حال ، ما هیچ تأیید کتبی از این دوره نداریم. درست مانند پارتنون ، که در آن می بینیم که نسبت طلایی بارها ظاهر می شود. همین مورد در مورد مجسمه های کلاسیک یونانی باستان نیز پیش می رود ، که نسبت های انسانی آنها تکرار نسبت طلایی را نشان می دهد. با این حال ، مشخص شده است که نسبت طلایی به طور رسمی توسط اقلیدس در حدود 300 سال قبل از میلاد کشف شد. در دهه 1200 ، لئوناردو فیبوناچی توالی فیبوناچی را کشف کرد ، در حالی که کامپانوس غیر منطقی بودن نسبت طلایی اقلیدس را نشان داد.

پارتنون ، بین 447 تا 432 قبل از میلاد ، آتن

نسبت طلایی در هنر: برخی از نمونه های معروف

لئوناردو داوینچی ، پادشاه نسبت طلایی در هنر

لئوناردو داوینچی مطمئناً هنرمندی است که بیشترین عشق خود را به نسبت طلایی از دست داد. دانشمند ، مخترع ، مجسمه ساز ، نوازنده ، فیلسوف و نقاش ، لئوناردو داوینچی ریاضیات را به هنر معرفی کرد. با ایجاد مرد ویترووی ، او جذابیت خود را برای نسبت طلایی در هنر تحقق بخشید. این کار یک ادی به نسبت بدن انسان است که داوینچی به نظر می رسد کامل است. بعداً ، او مونا لیزا ، یکی از مشهورترین نقاشی های جهان را نقاشی کرد. جای تعجب نیست که نسبت طلایی در مواجهه با مدونا یافت می شود.

لئونارد د وینچی ، مونا لیزا ، بین 1503 ET 1507

در سال 1955 ، دالی قربانی آخرین شام را نقاشی کرد. این کار عالی شامل نسبت طلایی از دو طریق است. نسبت نقاشی مستقیماً با نسبت طلایی مطابقت دارد. همچنین دارای یک Dodecahedron عظیم هماهنگ و حاکم بر پیشینه صحنه است.

دالی ، قربانی آخرین شام ، 1955

لو کوربوزیر

معمار مشهور وحشیانه ، Le Corbusier ، نسبت طلایی را به یک قاعده اساسی برای ساخت و سازهای خود تبدیل کرد. این امر به ویژه در مورد مجتمع مسکونی مشهور وی ، Cité Radieuse ، در مارسی فرانسه اتفاق افتاد. بیش از این ، Le Corbusier از نسبت طلایی برای توسعه ماژول ، مقیاس نسبت ها استفاده کرد. از این سیستم برای ساختن مسکن های هماهنگ تر و انجام سریعتر این کار استفاده می شد.

Le Corbusier ، Cité Radieuse ، 1952

نسبت طلایی: تعادل طبیعی؟

از آغاز زمان ، بسیاری از هنرمندان از نسبت طلایی برای ایجاد آثار هماهنگ استفاده کرده اند ، همانطور که در طبیعت مشاهده شده است. به عنوان مثال می توان آن را در مخروط های کاج ، درختان گلابی یا کلم رومنسکو یافت. و آیا در نهایت هدف هنر نیست ، اگر تجلیل نشود ، زیبایی طبیعی و تعادل چیزها را تجدید نظر می کند؟