تاریخ سررسید در معاملات اهرمی

در دهه گذشته شاهد تغییر عمیق در شرایط تأمین مالی شرکت های تحت حمایت اسپانسر و سایر وام گیرندگان اهرم بوده است. در یک بازار تأمین مالی که یک بار تحت سلطه بانک ها بود ، ارائه دهندگان اعتبار جایگزین موفق به دستیابی به موقعیت قوی ، ناشی از محیط نرخ بهره پایین و تنظیم دقیق تر نیازهای سرمایه برای بانک ها ، از جمله عوامل مختلف شدند. در راستای این توسعه ، گزینه های دیگری برای وام های بانکی سنتی به طور فزاینده ای برای وام گیرندگان اعمال شده در دسترس قرار گرفته است ، با اصطلاح وام B ، Unitranche و اوراق قرضه با بازده بالا که وارد مرحله مرکز می شوند.

با وجود شباهت های فزاینده بین این سازها ، هرکدام هنوز ویژگی ها و اشکالات خاص خود را دارند. این بدان معنی است که انتخاب مناسب ترین گزینه تأمین مالی نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق و برنامه ریزی و همچنین بحث و گفتگوهای مقدماتی با گروه های مختلف سرمایه داران بالقوه دارد. این مقاله ویژگی های اصلی این محصولات را مقایسه می کند و می تواند به عنوان نقطه شروع وام گیرندگان باشد.

وام مدت ب

اصطلاح وام B (TLB) نوعی تأمین اعتبار وام است که به طور معمول توسط سرمایه گذاران نهادی (مانند نزدیک ، صندوق های بدهی ، صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه) به جای بانک ها ارائه می شود و در بازار اروپا به سبک LMA مستند می شود. توافق نامه تسهیلاتیک یا چند بانک به طور معمول به عنوان تنظیم کننده های اصلی و کتابفروشان موقت عمل می کنند و قبل از شروع یک فرایند سندیکایی گسترده در مورد شرایط توافق می کنند. به این ترتیب ، TLB ها دارای عناصر بازار سرمایه خاصی هستند که اغلب شامل "حقوق فلکس" قابل توجهی است.

TLB ها دارای بلوغ پنج تا هفت سال هستند و اغلب دارای حداقل استهلاک (1 ٪ از اصلی در سال ، در صورت وجود) قبل از بازپرداخت گلوله در بلوغ هستند. این ویژگی ها TLB را از اصطلاح وام A متمایز می کند ، که به طور معمول به طور کامل در طول زندگی وام استوار می شود و به طور سنتی توسط یک یا چند بانک نگهداری می شود. علاوه بر این ، TLB ها اغلب به وام گیرندگان اجازه می دهند بدهی اضافی قابل توجهی را متحمل شوند ، خواه طبق شرایط توافق نامه تسهیلات و چه به عنوان بدهی اتومبیل. این ویژگی ها به احزاب وام TLB اجازه می دهد تا به جای سرویس دادن به پرداخت بدهی ، روی رشد تمرکز کنند. در نتیجه ، این یک محصول محبوب با شرکت های تحت حمایت اسپانسر و گزینه ای جذاب برای سرمایه گذاران است که به دنبال تأمین اعتبار طولانی مدت هستند. از نظر قیمت گذاری ، TLB ها به طور قابل توجهی گران تر از اصطلاح وام A هستند ، اما ارزان تر از اوراق قرضه Unitranche و با عملکرد بالا هستند.

با گذشت سالها ، همگرایی بین شرایط TLB ها و اوراق بهادار با عملکرد بالا رخ داده است. مهم این پیشرفت نقش فزاینده ای از سرمایه گذاران نهادی در بازار تأمین مالی اهرم است ، زیرا آنها به طور معمول با مستندات اوراق بهادار با بازده بالا آشنا هستند تا مستندات بانکی (LMA). انعطاف پذیری روزافزون از نظر TLB به ویژه در شرایط میثاق مالی قابل مشاهده است. در جایی که یک معامله بانکی معمولی شامل چهار آزمایش میثاق مالی است-نسبت اهرم ، نسبت پوشش بهره ، نسبت پوشش خدمات بدهی و محدودیت هزینه سرمایه-بیشتر معاملات TLB فقط شامل یک یا دو میثاق مالی (COV-LOSE) یا گاهی اوقات ، هیچ یک درهمه (cov-lite). این انعطاف پذیری می تواند یک قرعه کشی مهم برای TLB باشد ، اما این که آیا یک معامله cov-loose یا cov-lite امکان پذیر است بستگی به شرایط هر مورد دارد.

یکپارچه

Unitranche یک وام ترم ترانچ است که بدهی های ارشد و خردسال را در یک تسهیلات ترکیب می کند. این یک نرخ بهره "مخلوط" واحد است که ترکیبی از نرخ جداگانه اجزای ارشد و خردسال وام است. وام های Unitranche معمولاً در یک توافق نامه وام واحد ثبت می شوند و توسط نهادهای وام غیر سنتی (اغلب صندوق های بدهی) تهیه می شوند. اگرچه وام های Unitranche اغلب توسط یک وام دهنده واحد به صورت دو جانبه تهیه می شود ، اما می توان آنها را توسط گروهی از وام دهندگان نیز تهیه کرد یا توسط وام دهنده اصلی فروخته شد. در چنین مواردی چند وام دهنده ، وام دهندگان اغلب سطوح مختلف ریسک را به خود اختصاص می دهند (که در قیمت گذاری آنها دریافت می شود) و ترتیبات بین آنها را در توافق بین وام دهندگان تعیین می کنند و نه در یک توافق نامه متعارف متقارن همانطور که در تأمین اعتبار بانک مشاهده می شود، TLB یا متن باند با عملکرد بالا.

تسهیلات Unitranche دارای حداقل (در صورت وجود) استهلاک و شرایط انعطاف پذیر تر از تسهیلات بانکی است که بیشتر معاملات وام مستقیم "Cov-Loose" است و به وام گیرنده ظرفیت بدهی اضافی قابل توجهی را ارائه می دهد. مشابه TLB ، محصول Unitranche گزینه ای جذاب برای سرمایه گذاران است که به دنبال دستیابی به آن هستند. اجرای معاملات Unitranche اغلب به دلیل مستندات محدود مورد نیاز و تعداد کمی از شرکت کنندگان در معاملات ، اغلب کارآمدتر و کم هزینه تر از اجرای بودجه بانکی یا معاملات TLB است. یک نقطه ضعف واضح برای وام گیرندگان این است که نرخ بهره مخلوط که در مورد وام های Unitranche اعمال می شود ، نسبتاً زیاد است ، اگرچه هنوز هم پایین تر از نرخ بهره است که در مورد اوراق بهادار با بازده بالا اعمال می شود (اما مشابه یا بالاتر از نرخ بهره که در مورد ارشد امن بالا اعمال می شوداوراق بهادار عملکرد). علاوه بر این ، وام گیرنده از وجود یا شرایط توافق بین وام دهندگان (در صورت وجود) آگاه نیست ، که می تواند در یک زمینه بازسازی باعث پیچیدگی هایی شود.

اوراق بهادار با بازده بالا

اوراق بهادار با بازده بالا اوراق بهادار بدهی است که توسط صادرکنندگان درجه سرمایه گذاری به سرمایه گذاران نهادی صادر می شود. اوراق قرضه با عملکرد بالا دارای بلوغ گلوله ، به طور کلی اصطلاحات انعطاف پذیر و میثاق های محدود (به طور معمول cov-loose یا cov-lite) است. اوراق قرضه با بازده بالا اغلب از نسبت اهرم نسبتاً بالایی پشتیبانی می کند ، و مقررات پیش فرض آنها به طور معمول نسبت به وام های ترم مانند TLB یا Unitranche ملایم تر است. علاوه بر این ، صدور اوراق بهادار با بازده بالا به صادرکنندگان اجازه می دهد تا به یک استخر سرمایه گذار بسیار بزرگ دسترسی پیدا کنند. از آنجا که اوراق بهادار با بازده بالا اوراق بهادار است ، صادرکنندگان باید قوانین اوراق بهادار قابل اجرا را در نظر بگیرند (از جمله قانون اوراق بهادار ایالات متحده 1933).

تفاوت مهم بین اوراق بهادار با بازده بالا و وام های مدت مربوط به تعهد ارائه شده در ابتدا است. در مورد وام مدت ، یک یا چند وام دهنده ممکن است متعهد شوند که وام را در برابر قیمت گذاری و شرایط از پیش تنظیم شده ارائه دهند ، فقط در صورت لزوم برای اهداف سندیکا ، در مورد تنظیمات محدودی نیز در نظر گرفته شده است. در مورد اوراق قرضه با بازده بالا ، سرمایه گذاران فقط متعهد به قرار دادن یا تحت حمایت اوراق هستند ، در حالی که ریسک قیمت گذاری با صادرکننده باقی می ماند. قیمت گذاری به طور کلی حدود یک هفته قبل از بسته شدن معامله تعیین شده است و به اشتهای سرمایه گذاران در بازار بستگی دارد. اوراق بهادار با بازده بالا با نرخ بهره بالا مشخص می شود ، به خصوص در صورت عدم امنیت. سایر مضرات معاملات اوراق قرضه با بازده بالا این است که آنها به طور معمول شامل حفاظت از تماس قابل توجه هستند ، اصلاح یک بار دشوار است و به یک فرآیند مستندات طولانی و پرهزینه ، از جمله افشای گسترده و یک نمایشگاه جاده نیاز دارند.

ترکیبی با تسهیلات اعتباری گردان

از آنجا که وام دهندگان نهادی به طور معمول تسهیلات سرمایه در گردش را ارائه نمی دهند ، محصولات اوراق قرضه TLB ، Unitranche و با بازده بالا گاهی اوقات با یک تسهیلات اعتباری گردان (RCF) تهیه شده توسط یک بانک همراه هستند. این در حال حاضر یک عمل کاملاً تثبیت شده در معاملات با بازده با بازده است ، اما در معاملات وام مدت نیز به طور فزاینده ای رایج می شود. اشتهای وام گیرنده برای RCFS به ویژه در سناریوی خرید ، جایی که مبالغ وام گرفته شده تحت TLB ، Unitranche یا اوراق بهادار بازده بالا می تواند به سمت پرداخت به صورت پر از قیمت خرید در بسته شدن اعمال شود ، در حالی که RCF سرمایه در گردش را برای گروه هدف فراهم می کند.

عدم تعادل بین تقاضای و عرضه RCF وجود دارد ، زیرا RCF های موجود در دسترس برای بانک ها بسیار سودآور نیست و توانایی آنها در وام دادن سرمایه در جای دیگر را محدود می کند. برای جذاب تر شدن محصول RCF ، RCF اغلب در ساختار سرمایه اهرمی به صورت فوقانی درج می شود ، و در رتبه بندی بدهی Pari Passu (مانند TLB ، Unitranche یا اوراق بهادار با بازده بالا) قرار می گیرد و در رابطه با درآمد اولویت دارداجرای حقوق امنیتی. شرایط RCF فوق العاده ارشد نسبتاً در بازار تثبیت شده است و حقوق و تعهدات وام دهندگان مختلف توسط یک توافق نامه متقاضی جداگانه اداره می شود.

نتیجه

با توجه به همگرایی روزافزون بین TLB ، Unitranche و اوراق بهادار با بازده بالا ، با این وجود تفاوت های اساسی آنها از طرف دیگر ، ارزیابی دقیق از گزینه های تأمین مالی موجود هم ضروری تر و هم پیچیده تر می شود. ما توصیه می کنیم که وام گیرندگان در صورت تمایل به ورود به بازارهای تأمین مالی اهرم ، اختیاری و مشاوره به موقع را نقشه برداری کنند - به خصوص اگر آنها یک صادرکننده بار اول باشند.

اینجا را کلیک کنید تا یک جدول ویژگی های اصلی هر ساز را تنظیم کنید.